 |
 |
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ] płaskiego układu sił dowolnych. " Wyznaczanie metodą analityczną reakcji w podporach dowolnie obciążonej belki dwupodporowej (wspornikowej). " Wyznaczanie reakcji w podporach belki dwupodporowej obciążonej siłami skupionymi metodą wieloboku sznurowego. " Wyznaczanie warunków równowagi przestrzennego układu sił. " Rozkładanie ruchu płaskiego ciała sztywnego na ruch postępowy i obrotowy. " Wyznaczanie środka chwilowego obrotu. " Wykonanie planów prędkości i przyspieszeń. " Wyznaczanie równowagi ciała sztywnego z uwzględnieniem sił bezwładności. " Wyznaczanie reakcji dynamicznych. 4. Zrodki dydaktyczne Modele: podpór, rzutu siły na osie przestrzennego układu współrzędnych. Modele mechanizmów o postępowym i obrotowym ruchu unoszenia. Foliogramy z rodzajami węzłów i reakcjami w nich występującymi, układami sił, algorytmami postępowania przy wyznaczaniu reakcji. Zbiór zadań, poradniki. 5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki Realizacja programu nauczania jednostki modułowej powinna doprowadzić do ukształtowania u uczniów umiejętności określania sił działających w układach mechanicznych, co jest niezbędne do opanowania umiejętności z zakresu projektowania, montażu oraz eksploatacji maszyn i urządzeń. Treść jednostki modułowej stanowi podbudowę do realizacji programu modułu 311[20].Z2 Projektowanie 34 części maszyn . Przed przystąpieniem do zajęć należy sprawdzić wiadomości i umiejętności uczniów z geometrii, trygonometrii i fizyki (statyka i kinematyka) w zakresie niezbędnym do realizacji programu jednostki, a w przypadku niedostatecznego przygotowania potrzebne treści należy uzupełnić. Szczególnej uwagi wymaga kształtowanie umiejętności: określania sił i reakcji działających w różnego rodzaju mechanizmach oraz elementach maszyn i urządzeń, rozróżniania układów odniesienia, analizowania ruchu płaskiego ciała sztywnego, opracowywania planów prędkości i przyspieszeń. Bardzo ważne jest opanowanie przez uczniów umiejętności wyznaczania przyspieszeń, ponieważ stanowi podstawę do analizy dynamicznej (wyznaczania równań ruchu, sił bezwładności, określania zredukowanego momentu bezwładności oraz masy zredukowanej). W procesie kształcenia należy stosować różnorodne metody nauczania. Dla przypomnienia wiadomości lub zapoznania uczniów z nowymi zagadnieniami można zastosować wykład połączony z dyskusją dydaktyczną. Podstawową metodą nauczania powinny być ćwiczenia połączone z instruktażem wprowadzającym. Zaleca się, aby uczniowie wykonywali ćwiczenia zaproponowane w programie jednostki. wiczenia powinny być zakończone dyskusją. Wskazane jest również zadawanie prac domowych po uprzednim stwierdzeniu, że uczniowie zostali przygotowani do samodzielnego ich rozwiązania. Zadania domowe należy systematycznie kontrolować. Zajęcia powinny odbywać się w grupie 12 15 osób w pracowni projektowania, w zespołach 2 3 osobowych. 6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć edukacyjnych ucznia Sprawdzanie i ocenianie postępów ucznia powinno odbywać się w sposób ciągły i systematyczny w toku realizacji jednostki modułowej, według kryteriów przedstawionych na początku zajęć. Proces ocenienia powinien obejmować: diagnozę poziomu wiadomości i umiejętności uczniów pod kątem założonych celów kształcenia, identyfikowanie postępów uczniów w procesie kształcenia oraz rozpoznawanie trudności w osiąganiu założonych celów kształcenia, sprawdzanie wiadomości i umiejętności uczniów po zrealizowaniu programu. W trakcie realizacji programu jednostki należy oceniać osiągnięcia uczniów na podstawie: sprawdzianów ustnych, 35 sprawdzianów pisemnych, testów osiągnięć szkolnych, ukierunkowanej obserwacji czynności uczniów podczas wykonywania ćwiczeń. Podczas obserwacji szczególną uwagę należy zwrócić na: czytanie ze zrozumieniem informacji podanych w zadaniu, merytoryczną poprawność wykonanych ćwiczeń, poprawność wnioskowania. Na zakończenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje się zastosowanie testu pisemnego z zadaniami otwartymi. W końcowej ocenie osiągnięć ucznia należy uwzględnić wynik testu pisemnego oraz poziom wykonanych ćwiczeń. 36 Jednostka modułowa 311[20].O2.02 Badanie materiałów konstrukcyjnych 1. Szczegółowe cele kształcenia W wyniku procesu kształcenia uczeń / słuchacz powinien umieć: sklasyfikować właściwości materiałów technicznych, wykonać statyczną próbę rozciągania i ściskania, zinterpretować wykres rozciągania, wykonać pomiar twardości metodą Brinella, Rockwella, Vickersa, wykonać próbę udarności, wykonać próbę zginania, tłoczności, scharakteryzować badania makroskopowe, rozróżnić metody badań nieniszczących, zanalizować uzyskane wyniki badań oraz sformułować wnioski, przygotować stanowisko do badań, zastosować przepisy bhp, ochrony ppoż. i ochrony środowiska podczas wykonywania badań. [ Pobierz całość w formacie PDF ] |